روشنگر است ناله پشت شرارها

چون آفتاب در همه ی روزگارها

روشن تر است از همه روزها شبش

شب دیدنی ست جلوه شب زنده دارها

خاك رهش بلند که شد "تربت" ش کنید

فرقی نمی کنند تراب نگارها

این است معجزش که دمی معجزه نکرد

از هیچ خلق سر نزد این گونه کارها

این شانه را به هیچ نبی ای نداده اند

که بارها بلند شود زیر بارها

یک ذره از تلألؤ خورشید کم نشد

ذره کجا و جلوه پروردگارها؟!

این دشت با ارادهٔ زینب اداره شد

در دست جبر اوست همه اختیارها

زینب سواره است، اگر چه پیاده است

این ها پیاده اند، همین ها، سوارها

وا کرده است فکر کنم بال خویش را

بیهوده نیست این همه گرد و غبارها

آهش تمام لشگریان را مچاله کرد

از او گرفته اند نسب ذوالفقارها

گیسو اگر شتاب کند گیر می کند

یعنی به نفع نیست همیشه فرارها

ای لحن خطبه های تو شیواتر از همه

مضمون جمله های تو گویاتر از همه 

تعریف داغ در نظرت جور دیگری ست

ای كربلا به چشم تو زیباتر از همه 

حتماً تمام واقعه را خوب دیده ای

ظهری كه بود جای تو بالاتر از همه

اما كسی ندید كه نفرین كنی چرا

ای آن كه ربنای تو گیراتر از همه

ظهری كه سی هزار نفر بود و یك نفر

افتاده بود زخمی و تنهاتر از همه

ظهری كه در هجوم به گودال تیر و تیغ

پیچیده می شدند و معماتر از همه....

ما با حسین شور تماشا گرفته ایم

امشب میان زینبیون جا گرفته ایم

خورشید صبح گاهی بامت حسین بود

بعد از دو هفته ماه تمامت حسین بود 

هر دفعه كه برادرت از راه میرسید

از فرط شور و شوق سلامت حسین بود

یك راستای نور وجوده تو زینب است

نوری كه در مسیر امامت حسین بود

ساده ترش شد اینكه نوشتیم زینب و

دیدیم در حقیقتِ نامت حسین بود 

در ذیل خطبه های فصیحت مورخان

آورده اند تکه کلامت حسین بود

در خانواده ای كه واژه ی برخاستن علی است

از كودكی تو ذكر قیامت حسین بود

خواهر اگر توئی و برادر اگر حسین

نادیده ام برادر و خواهر در عالمین

حتی اگر كه مدح تو را صد كتاب كرد

كی میشود فضائل تان را حساب كرد

چشم من آن گلی كه به حسرت شكفته است

باید به لطف گام تو گل را گلاب كرد

حتی بیان نام تو اعجاز میكند

این اسم سیئات مرا هم ثواب كرد 

هر حاجتی كه پیش خداوند برده ام

گفتم به حق زینب و او مستجاب كرد 

آیینه ی تمام قد حجب فاطمه

ای خواهر كریم مدینه فقیر را

یك گوشه از كرامتت عالی جناب كرد 

تو آسمان ترینی و بالا تر از تو نیست

ای خانمی كه هیچكس آقاتر از تو نیست

صدّیقه و زکیّه و تندیس عفّتی

تو گوهر مقدّسه ی بحر عصمتی

شاید که ارث تو پیغمبری نبود

در شام و کوفه روی تو خاکستری نبود

پس هاله نور تو آنجا چه کاره بود؟

راوی دروغ گفته سرت معجری نبود

بانو قسم به خون دهان برادرت

بزم شراب جای چنین خواهری نبود 

با تو بنای گریه و زاری نداشتم

اما اگر که مادرتان بستری نبود 

امروز با نفس زدنش خون نمی گریست

دیروز اگر جسارت میخ در نبود